دستورالعمل مقابله با شرايط اضطراري سيل در تاسيسات صنعتي و ابنيه
چند سالي است كه سيلها يكي پس از ديگري و به گفته كارشناسان خيلي زودتر از دورههاي بازگشت طبيعي
به وقوع ميپيوندند. بزرگترين سيلهاي تاريخ جهان اگرچه گستردگي وسيعي دارد و از كشورهاي متعدد در
شمال اروپا تا شرق چين را در بر ميگيرد اما نكته اين است كه در يكصد سال اخير بيشتر سيلهاي ويرانگر
جهان در كشورهاي جهان سوم يا در حال توسعه بويژه در آسيا به وقوع پيوسته و هزاران نفر را به كام مرگ
كشانده است.
وجه مشترك تمامي اين كشورها توسعه نيافتگي و تخريب گسترده سرزمين و پوشش گياهي است كه يكي از
دلايل وقوع سيل به شمار ميآيد. در ايران نيز به گواه شواهد موجود و آمارهاي ارائه شده وقوع سيل در دهههاي
اخير شدت گرفته است. سيل اگرچه در زمره سوانح طبيعي دستهبندي ميشود اما در ايران بيشتر سيلهاي رخ
داده بيش از آن كه منشأ آن طبيعي باشد، حاصل دخالتهاي ناصواب انساني است كه سيل سال 1388شهر قم
تنها نمونه كوچكي از آن است چرا كه بستر رودخانه خشكيده قمرود بعد از چند سال كاهش بارندگي، باران
كمي بيش از حد تصور مسئولان باريد و در رودخانه جاري شد، به جاي بستر شن و ماسهاي به صدها نفر از
مردم و خودروهاي پارك شده برخورد كرد و همه را با خود برد. تخريب جنگلها و مراتع، چراي بيرويه دام در
بالادست سدها و مسدود كردن غالب رودخانههاي كشور با ديوارههاي بتوني نيز از ديگر دلايل تشديد سيل در
كشور است. بر اساس اعلام سازمان حفاظت محيط زيست، از 421 مورد سيل اتفاق افتاده از سال 1330 تا
1380 نزديك به 74 درصد آن تنها مربوط به سالهاي 1360 تا 1380 ميشود. يعني در فاصله سالهاي 60 تا
80 ميزان سيل 20 برابر شده در حالي كه تغييرات زيادي در بارندگيهاي منطقه جز چند مورد استثنايي وجود
نداشته است. البته از اين زمان به بعد نيز آمار ديگري ارائه نشده است.
